Balyoz Davası 100. Celse Duruşma Tutanağı – 6 Nisan 2012

6 Nisan 2012 tarihli 100. celsenin duruşma tutanağına buradan ulaşabilirsiniz.

Bu celsede İstanbul Barosu Başkanı Ümit Kocasakal ve Yönetim Kurulu Üyeleri “mahkemeye” bir dilekçe sunuyor.

Ümit Kocasakal:

“Sayın Mahkemenizde yapılan yargılamada adil yargılama hakkı ve silahların eşitliğine aykırı müdafii savunma hakkını kısıtlayan, ortadan kaldıran mesleğin onur ve saygınlığını zedeleyen uygulamalardan vazgeçilmesi, buna ilişkin ara kararlardan rücu edilmesi, usul kurallarına tam olarak uyulması yönündeki taleplerimizi belirttiğim kanuni görevlerimiz çerçevesinde görev ve yetkimiz çerçevesinde Sayın Mahkemeye iletmek üzere buradayız. (…)

Sonuç olarak (…) 1- Usul kurallarına uygun ve adil bir yargılama yapılmasını teminini, 2- savunmayı ve onun temsilcisi avukatı şekli bir unsur olarak görmeyerek savunma görevini etkin ve işlevsel bir biçimde yapmasını teminini, savunma hakkını kısıtlayan, ortadan kaldıran uygulamalarda bulunmamasını, buna ilişkin uygulama ve ara kararlardan rücu edilmesini, avukata hakkı olan saygının gösterilmesini, aynı hususun İddia Makamınca da yerine getirmesinin teminini arz ve talep ediyoruz.”

Balyoz savcısı Baro Başkanı ve Yönetim Kurulu Üyeleri hakkında suç duyurusunda bulunulmasını talep ediyor, Balyoz “mahkemesi” suç duyurusunda bulunuyor.

“Mahkemenin” daha önce hakkında suç duyurusunda bulunduğu Avukat Hüseyin Ersöz’ün duruşmaya getirdiği, Yıldız Teknik Üniversitesi Bilgisayar Mühendisliği’nden Profesör Ahmet Coşkun Sönmez dinleniyor.

Aralarında “mahkemenin” suç duyurusunda bulunduğu bir sanık yakınının da bulunduğu tüm izleyiciler alkış nedeniyle salondan atılıyor.

Balyoz “mahkemesi” bu şartlarda mahkemecilik oynamakta güçlük çekiyor. Ne dekor unsuru avukat var, ne de seyirci.

İkrami Özturan:

“İddia Makamı yerinde, Mahkeme Heyeti yerinde ancak bu salonda başında kutsal sıfatı olan Savunma Makamı yok. Bu davada halen adil yargılama var diyebilir miyiz, savunmanın kutsallığı diyebilir miyiz? Onları tekrar bu salona döndürmek, solunuzdaki bu ayıbı gidermek, kutsal savunma makamını yüceltmek sizin elinizde. Ara karanızdan dönme imkanınızın bulunduğu biliyorum. Dün bir sanık söylemişti; adalet hakikatten korkmaz diye. Biz de diyoruz ki; her şey bilim. Bilimden ötesi yok. Burası Ağır Ceza Mahkemesi ise gerçekten gerçekleri arıyorsak, iddianameye ve mütalaaya güveniyorsanız delilerimizin incelenmesini, tanıklarımızın çağırılmasını, tarafsız bilirkişi heyeti atamanızı ivedilikle bekliyoruz.

Gerçeklerin ortaya çıkmasını istemeyen “Mahkeme” bilirkişi talebini kabul etmiyor ve ezber tiradıyla perdesini 19 Nisan’a kadar kapıyor:

6 Nisan 2012 tarihli Ara Karar

***

Akşam eve dönünce baba ile oğlu arasında şöyle bir diyalog geçer:

— İş günün nasıl geçti baba?

— Biraz kesat sayılır; istediğim kadar suç duyurusunda bulunamadım bir kere. Sadece İstanbul Barasu Başkanı ve Yönetim Kurulu üyeleri için kısmet oldu bugün… Tutuklu yakınlarını salondan defettim ama o kadar da tatmin sağlamıyor bu.  Neticede en büyük hazzı sahte belgeler ile 250 kişiyi cezaevinde tutmaktan alıyorum –uzak ara. Bir iç huzuru ki sorma. Katibe de söylüyorum, ‘kararın o bölümünü şöyle büyük büyük harflerle yaz’ diyorum; ‘hem büyük olsun, hem de koyu olsun’. Bunlar şimdi bilirkişi diye tutturdular ama bilirkişi tayin etsem belgelerin sahte olduğunu kabul etmek zorunda kalacağım; neyse ki öyle bir mecburiyetim de yok. Sen neler yaptın oğlum? Kimseyi üzdün mü bugün?